PAGSASALAYSAY: Laro.            

Naniniwala ako na lahat tayo ay may tinatagong talento, maaaring sa larangan ng sining, akademika, sports at iba pa. Basta gusto mo ang ginagawa mo at magaling ka dito, tiyak ay lalago ang talentong ito.

Bata pa lang ako nahuhumaling na ako sa mga naglalaro ng board games. Para sakin ang tatalino nlang tignan. Pero hindi sumagi sa isip ko na maglaro mismo. Grade 4 ako nang matuto ako ng basic moves sa chess, naglalaro kasi ang mga pinsan ko nito. Tamang laro lang. Grade 5 ako nang sapilitan akong isinali sa isang sports competition na gagawin sa aming probinsya na dadaluhan ng lahat ng private schools dito. Sumangayon na lang ako dahil sabi nila may dagdag puntos daw ito. Okay. Nagsimula ang "training" isang linggo bago ang event. Siguro nga wala nang choice. Okay lang kasi may puntos naman ako. Dumating ang mismong araw ng event nang maramdaman ko ang kaba. Ito pala yun, let the game begin. Natapos ang araw nang nakamit ko ang 2nd place sa elementary division. Grade 6 naman nang isali muli ako sa parehong kompetisyon. Nagtapos ang araw, ako ang naging champion out the 6 schools na naglaban. Tinanghal ako bilang representative ng bayan na ilalaban sa provincial meet. Lumipas ang isa o dalawang linggo at dumating na ang araw na yon. Masaya ang nangyaring event kahit pa na isang laro lang ang pinanalo ko out of 5. Basta may dagdag puntos sa Math, okay na. Grade 7 naman nang nagsimula ako dumalo sa mga chess training sa bayan namin. Madami akong nakilalang mga may passion din sa sports na to. Lumawak ang kaalaman ko at mga leksyon na natutunan. Grade 8 nang simula akong lumaban sa seniors sa bayan. Grade 9 naman ay pansamantala akong huminto dahil sa dami na nang school works. Masayang mag-chess, nagmumukha kang matalino. Pero naging masaya ito dahil ginawa ko ang gusto ko at may nangyaring mabuti sakin dahil dito. 

                                   




Ipinasa ni: Vea Marie Franchesca D. Repia

Paano Maiwasan ang Pagpapaliban sa Pag-aaral? (cramming) (Paglalahad)

Bilang kasabay sa darating na mga pagsusulit, nais kong ibahagi ang aking mga payo kung paano ito maiwasan ang pagpapaliban o cramming.

1.) Iyong tanggapin bilang mag-aaral na responsibilidad mong mag-aral para sa mga darating na pagsusulit. Huwag magreklamo dahil ito ang nature ng iyong gawain. 


2. )  Ihanda ang lahat ng mga kakailanganing gamit sa iyong pag-aaral. Paraan rin ito upang hindi ka maliway sa gitna ng iyong pag-aaral.



3.)  Tanggalin ang lahat ng maaring makadistract sa iyong pag-aaral. Kung nais mong hindi magsisi na inubos mo ang iyong oras sa mga hindi mahalagang bagay, ilayo mo na.



4.)  Magbahagi ng oras sa mga ‘break’ upang bigyan ng pahinga ang utak at oras upang maproseso ang iyong mga tinandaan at inintindi. Hindi ka isang supernatural na kayang magintindi sa isang upuan. Maliban na lamang kung napakatalino mong tao.



5. ) “Study smart, not hard” sabi nga nila sa Ingles. Hindi mo hawak ang oras kaya kailangan sulitin ang tinakdang oras sa pag-aaral. Hindi rin maganda na tandaan lahat ng nakasulat sa libro o sa iyong mga notes dahil kaunti lamang ang kayang proseso ng iyong utak. Samakatwid, gumawa ng paraan upang mas mapadali ang iyong pag-aaral at sa gayon, mas nakatipide ka pa ng oras.



Bilang pangwakas, alam kong mahirap hindi magcram lalo na at ating nakasanayan ito. Malaking pagbabago rin ang maaring idulot kung ito'y gagawin. Mas matututunan mong magtakda ng oras sa iyong mga gawain. Sa paghindi cram ay mababawasan rin ang stress at pressure. Ngunit, minsan ay iba-iba rin ang estilo ng pag-aaral ng mga mag-aaral. Sabi ng iba ay mas epektibo sa kanila ang magcram. Ngunit kung ikaw mismo ang tipong tao na hindi epektibo ang pagcram, subukan mong iwasan ito, baka sakaling magbago ang buhay mo.

Sa kung sino man ang makakabasa nito, ito ay munting paalala na madami ka pang gagawin at hindi ka matatapos kung hindi mo sisimulan ngayon. :D